"Love’s not something anyone can chase. It’s something you just find lying around" ( Lucky at the Lost and Found  by Willie Carmichael ) 

Ging zijn vorige album met ondermeer de schitterende titeltrack "Whistling Past the Graveyard" nog als Willie Carmichael & The Jack - Booted Thugs over de toonbank dan wordt bij de opvolger "Serious Business"  alleen zijn eigen persoontje op het hoesje vermeld. Vreemd want net als op "Whistling" doet de singer - songwriter uit Oregon opnieuw beroep op ondermeer Ed Zancanella -bass, electric gt, banjo, Peter Heithoff - upright bass, J. Patrick Lombardi - electric gt,en Dale Largent - percussion  & producer... Gelukkig krijgen de heren samen met nog een aantal andere collega's wel een terechte vermelding op de inlay. Iedereen tevreden en in special ondergetekende die de relatief onbekende Willie Carmichael onmiddelijk in het hart sloot.

De man heeft een patent op schitterende storytelling songs die zijn en ons americana /  modern folk wereldje bijzonder mooi kleuren en waarbij een vleugje blues nooit ver weg is. Ook ditmaal scoort de man ongelooflijk snel met het schitterende humoristische, akoestische "Little Blue Hat" met Dennis Mc Gregor on harmonica,  "Spare Parts", "A Better Day" ( Julianne Southwell on violin) en het pareltje "How She Makes It Home" ( Lucky Mc Call on pedal steel),  het wordt  meteen duidelijk waarom Eddie Russell, outlaw for Peace Radio, Carmichael beschouwdt als Oregon's version of Guy Clark. Een lesje "World History 1965"  & National Geographic (My mom won’t have it in the house,way too many naked ladies) maken net als "A Friday Night on Maple Street" en "Shanghaied",  uiterst geschikt voor de soundtrack van een road - movie, nog steeds indruk op deze jongen. 

Met het schitterende laidback " Tumble Dry Low" ( - You be my Juliet I’ll be your Romeo -), "Got To Go to Town" (-het boodschappenlijstje en plannen voor een avondje uit-) en "Orphaned By the Wind" heeft de man ongetwijfeld een aantal songs in huis die menig collega hem benijden. (SWA)